Intensywna rywalizacja między kontrkulturowymi klubami skuterów w Indonezji polega na przyciąganiu uwagi i wzajemnym prześciganiu się w byciu coraz lepszym. Miłość do skuterów Vespa podzielana przez „milion braci” sprawia, że inspiracja wydaje się być bez granic.
„Rebel Riders” to pokaz niezwykłej kreatywności, którego nie sposób zignorować. Wiele samodzielnie wykonanych egzemplarzy stworzonych jest ze złomu. Skutery były produkowane przez firmę Danmotor Vespa Indonesia na licencji macierzystej włoskiej firmy Piaggio od 1972 r. do czasu, gdy kraj doświadczył kryzysu finansowego w 1997 r., wtedy zakończył się również import. Jednakże około 85% populacji kraju nadal jeździ na skuterach Vespa
„Vespa” oznacza po włosku „osa”. Wiele z tych pojazdów złożonych ze szczątków celowo wygląda jak demony, jakby przejechały przez piekło. Dodaje się koła, na nie warstwy opon (może zauważysz koło, które ma ich ponad 60!). Ponadto dokłada się siedzenie z pozostałości trumny, boczną przyczepę z bramki do piłki nożnej, odpiłowany fragment strzelby, czterokołowy holownik podobny do lawety, podwozie z pnia drzewa, makabryczne zdobienia w postaci czaszek czy głów i kończyn lalek, dziwaczne kierownice i tak dalej.
„Szukamy wolności” – mówi jeden głos w świetnie nakręconym i zmontowanym krótkim filmie dokumentalnym Marca Ressanga. „Nasze dusze są na ulicach”.
Reżyserzy: Marc Aziz Ressang i Daniel Agha-Rafei
Wersja polska: Konstancja Chyl
Wywiad
Marc Aziz Ressang Reżyser
„To społeczność o prawdziwie domowym charakterze, w której dzieciaki uczą się poprzez wspólną aktywność i pracę.”
- Czy mógłbyś powiedzieć coś o sobie?
Jestem holenderskim fotografem i filmowcem. Od dziewięciu lat mieszkam w Azji, z czego ponad osiem spędziłem w Szanghaju, w Chinach, a teraz jestem w Sajgonie, w Wietnamie. Głównie pracuję jako operator przy projektach komercyjnych, a wolny czas poświęcam na pracę nad własnymi projektami dokumentalnymi w Azji, takimi jak ten.
- Jak dowiedziałeś się o tych młodych ludziach?
Po raz pierwszy o indonezyjskiej społeczności miłośników zmodyfikowanych skuterów Vespa powiedział mi mój znajomy Muhammad Fadli. Zainteresowałem się tym, jednak nie mogłem znaleźć żadnego filmu, który uchwyciłby jakie to uczucie widzieć i słyszeć te ekstremalne skutery. Postanowiłem więc stworzyć projekt z zamierzonym efektem niechlujności, który przypominałby filmiki pochodzące właśnie z tego kręgu.
- Jak „zdefiniowałbyś” tę społeczność i jej beztroskich członków?
Ludzie z „braterstwa” Vespa są niezwykle gościnni. To społeczność o prawdziwie domowym charakterze, w której dzieciaki uczą się poprzez wspólną aktywność i pracę. Ponieważ poza Indonezją nie ma nic podobnego, muszą tworzyć od podstaw i sami rozwiązywać wszystkie problemy. Bariera językowa była pewną przeszkodą w przeprowadzaniu wywiadów, jednak wszyscy chętnie chwalili się swoimi dokonaniami przy kawie i papierosach.
- Jak poszło na miejscu?
Materiał kręciliśmy przy użyciu aparatu Panasonic GH5, kamery Blackmagic Pocket oraz gimbala DJI Ronin-S w przeciągu sześciu miesięcy i podczas pięciu różnych podróży. Z uwagi na to, że nagrywanie wiązało się z dużą ilością przemieszczania się, musieliśmy zadbać o to, by wszystko zmieściło się w plecaku. Wiele ujęć wymagało mniej niż idealnych metod nagrywania, a także trików z pozycji drugiego pasażera na skuterze.
- Jakie masz projekty? Nad czym teraz pracujesz?
Obecnie pracuję nad projektem filmowym o religii ludowej w Mjanmie, ale w obecnej sytuacji związanej z podróżowaniem może to chwilę potrwać.
- Chciałbyś coś powiedzieć o 99 i wielojęzycznych napisach do twojego filmu?
Nie jest łatwo nadążać za fabułą i obrazem filmu dokumentalnego w obcym języku z napisami po angielsku. Dlatego uważam, że 99 to świetny pomysł na dostępną platformę do rozpowszechniania filmów w różnych językach i pochodzących z różnych środowisk. Dzięki za udostępnienie filmu!